Acını hissediyorum

Her hikaye biter.

Benim seninle hikayem de böylece bitmişti

çünkü bu süreçte, bütün zorlukları tek başıma aştığımı ve tek başıma sevdiğimi fark ettim. Bu yüzden vazgeçtim. Zaten ben öyle karşılıksız sevgiyle hikaye sürdüremem. İmkansız aşk değil, aşk da değil zaten bu hikaye. Aşk hikayesi iki kişiliktir. Ben bu hikayede tek başımayım oysa. Sen yoksun, belki de hiç olmadın. Bilmiyorum, hayal de olabilir her şey, duygularım bile belki. Sevmek istediğim için sevdiğime inanmış olabilirim.

Derken…

Önce seni hissetmeye başladım. Evet, yakınımda olduğunu hissediyorum çok tuhaf belki ama hissediyorum ve sonra karşıma çıkıyorsun. Sanki o an, içimden geçip karşıma dikiliyorsun. Ama ben senin hiç içinden geçmiyorum. Tam diyorum ki, “bitti!” kalbimi hissediyorum ve karşıma çıkıyorsun.

Geçenlerde önce sana benzeyen birini gördüm ve dedim ki” keşke görseydim, keşke sen olsaydın… “

Aradan beş dakika geçmeden köşeden seni gördüm. Sarı ceketin. En sevdiğim ceketin. Yanında bir kız. Sen beni görmedin muhtemelen. Yanında bir kız. Sigara içiyorsunuz bankta. Sen sağda oturuyorsun. Yanında bir kız. Ben sağıma bakmıyorum. Görmediğimi zannet istiyorum, görmediğini zannediyorum. Görmedin. Baktıysan bile sen beni görmedin. Görseydin yine gelirdin hem yanıma. İyi ki görmedin. Ben seni görmek istedim ve gördüm. Sadece 2 saniye baktım sana o da çaprazdan bir bakış. Saçların kısaydı hala. Her türlü yakışıklısın ki sen. Hiçte tipim değilsin aslında. Serseri!

Sen ne anlarsın ki sevmekten, tutturmuşsun bir sevda türküsü. Sevseydin birini, anlardın halimi… Özlüyorum. Özledikçe deliriyorum. Bitirmeye çalışıyorum, bitiyorum. Kendimi bitiriyorum. Uyuyorum. Uyanıyorum. Uyumuyorum, uyanıyorum. Sabah aklımdasın, sövüyorum. Gece aklımdasın, seviyorum.

Unuturum elbet.

Acını hissediyorum. İki gündür inanılmaz bir acı hissediyordum kalbimde. Ben aşka inanmıyorum. Meğer arkadaşın ölmüş. Ben bu acıyı nasıl hissettim?

Başın sağ olsun. Yazıyorum. Dostlar sağ olsun diyorsun.

Sağ olmak isterdim. Yanımda olsaydın.

Bu hikaye bitti. Başlamaz tekrar. Hem niye başlasın ki, seni hissediyorum diye mümkün mü? Gerçek bir aşk bile olsa, başlamaz artık bu hikaye.

Çünkü ben seni ne kadar hissediyorsam, sen beni o kadar hissetmiyorsun.

Ölüm acısı kavuruyor şimdi içini. En sevdiklerinden birini kaybettin. Bilirim o acıyı, Allah sabır versin.

Bugün ben de dedim üm ki, “senin ayrılığına dayanırım ama ölümüne dayanamazdım.” belki de iyi ki bitti bu hikaye. Sen ölme bu hikayenin canı cehenneme.

Ne acı, sana ölüm var bana yok sanki. En çok bu yüzden kızıyorum işte sana. Ölüm dibinde olduğu halde seni seven, hiç ölmeyecek gibi davranıyorsun.

O yüzden bu hikaye olduğu gibi kalsın. Acımı da hislerimi de gömüyorum.

Başımız sağ olsun.